توکُجایی سُهرابـــ …
آبـــ را گِل کَردَند …. چِشم ها را بَستَند و چه با دِل کَردَنــد…
صَبرکُنــ سُهرابــــ … گُفته بودی قایِقی خواهَمــ ساختـــ …
دور خواهَم شُد از اینـــ خاکِ غَریبـــ
قایِقَتــ جا دارَد مَنَمــ از هَمهَمه یِ اَهلِ زَمینــ دِلگیــــرَم