چت روم انجمن

[omid8h]

انشالله صدو بیست ساله آقا امید بشیدددددددددددددددددددد بینظیرید زحمات شما رو هیچکسی فراموش نمیکنه...پایدار باشید

شما لطف دارید ، ولی برای من 120 سال زیاده

[Elka Eydipor]

شما لطف دارید ، ولی برای من 120 سال زیاده

نه شما همیشه در تلاشید ماشالله و عمرتون مفیده و وقت رو غنیمت میدانید و ازش استفاده بهینه

میکنید ...پس 120 سال چیزی نیست...تازه کم هم هست...

[omid8h]

نه شما همیشه در تلاشید ماشالله و عمرتون مفیده و وقت رو غنیمت میدانید و ازش استفاده بهینه

میکنید ...پس 120 سال چیزی نیست...تازه کم هم هست...

نه نمی خوام ، اصرار نکنید ....

[omid8h]

آره ماشالا

باید یه دست بسکتبال باهاش بزنم

[Elka Eydipor]

نه نمی خوام ، اصرار نکنید ....

حالا که اینطور شد باید صدو شصت ساله بشید که 20 سال بعدی رو برید سواحل جزایر کالاهاری استراحت کنید

آفتاب بگیرید و اینا...

[Elka Eydipor]

باید یه دست بسکتبال باهاش بزنم

باحاله عکسی که توی امضاء گذاشتید.... این مال کدوم فیلمه؟؟؟

[omid8h]

باحاله عکسی که توی امضاء گذاشتید.... این مال کدوم فیلمه؟؟؟

فیلم نیست ، سریاله ....
The Orginal با بازیگر محبوب من جوزف مورگان .....

[minicam]

كنار يك مانيتور روزهاى پى در پى

شبيه تايپ شدن با صداى [تق تق تق...]

ميان رد شدن از عقده هاى روزانه...

رسيده ام به بريدن، به پوچىِ مطلق


براى رد شدن از روزهاى تلخ جهان

[خيال تازه ترى توى ذهنِ پوك شدن]

...و باز مثل هميشه به روى ديوارم

[شبيه پستِ غم انگيزِ فيسبوك شدن]


جهانِ حل شده در لا به لاى تصويرى...

كه موج مى زند از ايده هاى ديپلماتيك!

جهانِ از تو به جا مانده در تصورها...

به خط چشم و ژل و پودر و ريمل و ماتيك!


جهانِ رفته به خوابى كه پى نخواهد برد...

به عمق فاجعه / در مغزهاى اسفنجى

جهانِ رفته فرو تا گلو ميان لجن↑

[ميان تلويزيون چهره هاى شطرنجى!]


نگاه مى كنم از عمقِ دردِ آينه ها

به گريه هاى غريزى كه مانده توى تنم

ميان اين همه پاسخ براى يك مجهول...

[به يك تناقض مبهم , دچارتر شدنم]


شروع مى شود از نو براى من روزى...

براى سختىِ اثبات و ردِ فلسفه ها

دوباره باخته ام در دوباره باختنم...

ميانِ جنگِ عبث در جدالِ سفسطه ها


شروعِ فصل جديدى كه باز بسپارد...

بهار زندگى ات را به بادِ پاييزه

به سمت مقصد دورى غريب و نامعلوم...

[ادامه دادنِ راهى بدونِ انگيزه]


ميان حسرت من روزهاى غمگينى ست

كه دل سپرده نگاهم به آنچه داشته ام

تمام هستىِ خود را به سال هاى سياه...

درون تاكسىِ دربست , جا گذاشته ام!


درون تاكسىِ تندى به مقصدِ مترو...

براى رد شدن از اين چهار راهى كه...

در انتهاى سالن, روبروى دوربين ها...

بايستم لبِ سكوى پرتگاهى كه...


تمام دلخوشى اش پشتِ خط قرمزها...

درست در وسطِ ريل هاى فولادى ست

تمام فكر و خيالم شبيه پاسپورتى...

براى رد شدن از مرزهاى آزادى ست


درونِ من ابديت ادامه خواهد داد...

[شبيه پوچ ترين لحظه هاى در هيجان]

تمام عمر دويدم بزرگراهى را...

كه مقصدم برسد انتهاى خطِ جهان


[- نگاه در پرژكتور، كنارِ ال سى دى...]

[- نگاهِ خيره ى من سمت تونلى تاريك...]

[- صداى هشدارى از بلندگوى سالن...]

[- صداى سوتِ قطارى كه مى شود نزديك...]


[صداى آدرنالين توى خواب رگ هايم]

[ترشحات كف از آخرين پك سيگار]

تمام دلخوشى ام را... [-... و چند ثانيه بعد...]

[صداى خرد شدن لاى چرخ هاى قطار]


"ابوالفضل حبیبی"

[sam_ma]

ماشالله !!!!!! حسین عجب قدی داره !!!!!!!! نکنه بقیه قدشون کوتاه !!!!!!

ماشالله منم اول توجهم به همین جلب شد : )))

[Elka Eydipor]

كنار يك مانيتور روزهاى پى در پى

شبيه تايپ شدن با صداى [تق تق تق...]

ميان رد شدن از عقده هاى روزانه...

رسيده ام به بريدن، به پوچىِ مطلق


براى رد شدن از روزهاى تلخ جهان

[خيال تازه ترى توى ذهنِ پوك شدن]

...و باز مثل هميشه به روى ديوارم

[شبيه پستِ غم انگيزِ فيسبوك شدن]


جهانِ حل شده در لا به لاى تصويرى...

كه موج مى زند از ايده هاى ديپلماتيك!

جهانِ از تو به جا مانده در تصورها...

به خط چشم و ژل و پودر و ريمل و ماتيك!


جهانِ رفته به خوابى كه پى نخواهد برد...

به عمق فاجعه / در مغزهاى اسفنجى

جهانِ رفته فرو تا گلو ميان لجن↑

[ميان تلويزيون چهره هاى شطرنجى!]


نگاه مى كنم از عمقِ دردِ آينه ها

به گريه هاى غريزى كه مانده توى تنم

ميان اين همه پاسخ براى يك مجهول...

[به يك تناقض مبهم , دچارتر شدنم]


شروع مى شود از نو براى من روزى...

براى سختىِ اثبات و ردِ فلسفه ها

دوباره باخته ام در دوباره باختنم...

ميانِ جنگِ عبث در جدالِ سفسطه ها


شروعِ فصل جديدى كه باز بسپارد...

بهار زندگى ات را به بادِ پاييزه

به سمت مقصد دورى غريب و نامعلوم...

[ادامه دادنِ راهى بدونِ انگيزه]


ميان حسرت من روزهاى غمگينى ست

كه دل سپرده نگاهم به آنچه داشته ام

تمام هستىِ خود را به سال هاى سياه...

درون تاكسىِ دربست , جا گذاشته ام!


درون تاكسىِ تندى به مقصدِ مترو...

براى رد شدن از اين چهار راهى كه...

در انتهاى سالن, روبروى دوربين ها...

بايستم لبِ سكوى پرتگاهى كه...


تمام دلخوشى اش پشتِ خط قرمزها...

درست در وسطِ ريل هاى فولادى ست

تمام فكر و خيالم شبيه پاسپورتى...

براى رد شدن از مرزهاى آزادى ست


درونِ من ابديت ادامه خواهد داد...

[شبيه پوچ ترين لحظه هاى در هيجان]

تمام عمر دويدم بزرگراهى را...

كه مقصدم برسد انتهاى خطِ جهان


[- نگاه در پرژكتور، كنارِ ال سى دى...]

[- نگاهِ خيره ى من سمت تونلى تاريك...]

[- صداى هشدارى از بلندگوى سالن...]

[- صداى سوتِ قطارى كه مى شود نزديك...]


[صداى آدرنالين توى خواب رگ هايم]

[ترشحات كف از آخرين پك سيگار]

تمام دلخوشى ام را... [-... و چند ثانيه بعد...]

[صداى خرد شدن لاى چرخ هاى قطار]


"ابوالفضل حبیبی"

درود بسیار زیبا بود....